Το να λες έχω δυό πατρίδες δεν σηναίνει πως είναι και το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο
Όταν ζείς σε μια χώρα που δεν είναι η πατρογονική σου στην αρχή νιώθεις ξένος όλα σου φαίνονται λίγο περίεργα τα φαγητά, πιθανόν ο τρόπος που σκέφτονται και εκφράζονται οι άνθρωποι της χώρας που ήρθες να ζήσης και εσύ .
Στην αρχή σου λείπουν οι δικοί σου ,γονείς αδέλφια ,συγγενείς και οι φίλοι σου οι κολλητοί σου.Σου λείπουν οι γεύσεις, οι μυρωδιές .Στη πατρίδα σου όλα ήταν πιο νόστιμα μύριζαν πιο όμορφα, είχες καλύτερη επικοινωνία ,έχεις και μια καχυποψία και γενικά είσαι μέσα στη μαυρίλα.Περνάει ο καιρός ,μέρες, μήνες, χρόνια κάνεις δική σου οικογένεια σε αυτή τη χώρα που όλα τα έβρισκες [κατώτερα] απο αυτά της δικιάς σου πατρίδας ,τώρα οι γεύσεις γλύκαναν οι μυρωδιές είναι όμορφες έχεις κάνει και άλλους φίλους ,[ παιδικούς φίλους δεν ξανακάνεις αυτούς του κουβαλάς πάντα μέσα σου όσο για γονείς και αδέλφια δεν το συζητάμαι καν αυτοί είσαι εσύ ο ίδιος όσο ζείς είναι μέσα σου].Και κάποια μέρα ανακαλύπτεις ότι όλα τα παλιά και τα τωρινά έχουν γίνει ένα και αγαπάς και ταπαλιά και τα καινούρια ακόμα και όταν έρχονται σε σύγκρουση .
